Neden Down Sendromlu Bireylerin Dilleri Çoğunlukla Ağızlarının Dışında Durur?

Down sendromu, yaklaşık 700 yenidoğandan birini etkileyen genetik bir hastalık. İnsan vücudunda 46 kromozom varken down sendromlu kişilerde 47 kromozom bulunuyor.

Down sendromu fiziksel, bilişsel ve davranışsal semptomlara neden olur. Down sendromlu kişilerin tamamında bu semptomların tümü görülmeyebilir. Semptomlar ve bunların ciddiyeti kişiden kişiye farklılık gösterir.

Down sendromunun fiziksel belirtileri genellikle doğumda mevcuttur ve çocuk büyüdükçe daha belirgin hale gelir.

• Düz bir burun köprüsü.

• Yukarıya bakan çekik gözler.

• Kısa bir boyun.

• İçe doğru bakan küçük serçe parmak.

• Avuç içinde kıvrım (palmar kıvrımı).

• Ortalamadan daha kısa boy

• Küçük kulaklar, eller ve ayaklar.

Down sendromlu kişiler, kafataslarındaki kranial nöral kret olarak bilinen kemik, kıkırdak ve bağ dokusunun büyümesini etkileyen ekstra genetik materyal nedeniyle benzer özelliklere sahipler.

Down sendromlu birçok insanın dili ağızlarına göre daha büyük. Makroglossi adı verilen bu durumda dil, ağza göre çok büyük olduğundan dışarı doğru çıkıntı yapar.

Down sendromlu bireylerde dilin çıkıntısının birincil nedenlerinden biri, kas tonusunun azalmasını ifade eden hipotoni.

Down sendromunun yaygın bir özelliği olan hipotoni, dili kontrol etmekten sorumlu olanlar da dahil, vücuttaki çeşitli kas gruplarını etkiler.

Az bulunan kas tonusu, down sendromlu bireylerin dillerinin ağızlarındaki konumunu kontrol etmelerini zorlaştırarak çıkıntı yapmasına veya dışarı çıkmasına neden olur.

Ayrıca down sendromlu bireyler, normalden daha küçük ağız boşluklarına sahip. Bu anatomik farklılıklar dil yerleştirme ve kontrolündeki zorluklara katkıda bulunur.

Ağız içindeki alanın azalması, dil için sınırlı bir alana neden olur.